او ادامه داد : «هر فیلمی که کار می‌کردم، دوست داشتم وارد فضای واقعی آن شخصیت بشوم. برای فیلم «نرگس» هم به پیشنهاد خانم بنی‌اعتماد، چند روزی را همراه با دستیار کارگردان به دادگاه مدنی خاص در میدان ارگ می‌رفتم و وانمود می‌کردم شوهرم دزد است و می‌خواهم طلاق بگیرم، این تجربه جالبی برای من بود که بخشی از آن را هم نوشته‌ام.»

رضوی تصریح کرد: «بخش زیادی از این خاطرات و تجربیات تلخ است، از جمله فردی که قرار بود به من مشاوره بدهد و به زنی در موقعیت من کمک کند، اما پیشنهاد عجیبی به من داد و آن چند روز دادگاه رفتن، حس بسیار ناخوشایندی را برایم به همراه داشت.»

این بازیگر سینما و تلویزیون درباره لوکیشن‌هایی که فیلم «نرگس» در آن فیلمبرداری شده است، گفت: «این محله‌ها همه مربوط به تهران و منطقه‌ای پشت میدان هفت تیر است. این محله در داشت و زمانی که وارد آن می‌شدید، انگار وارد یک دنیای دیگر شده‌اید. این محله‌ها را قبلا خانم بنی‌اعتماد به دلیل کارهای مستندسازی که دنبال می‌کردند، شناسایی کرده بودند.»

او عنوان کرد: «امروز که خودم را بعد از ۲۸ سال در این فیلم می‌دیدیم، نمی‌شناختم، چون سال‌هاست که از این شخصیت فاصله گرفته‌ام، اما فکر می‌کنم چیزی که نرگس را متفاوت می‌کند، خانواده است. خانواده به آدم شیوه مبارزه صحیح را یاد می‌دهد، ممکن است آدم در جامعه رها و مجبور به مبارزه شود و در این شرایط است که شاید راه درستش را نتواند پیدا کند، اما این خانواده است که کمک می‌کند تا این سختی‌ها را بهتر پشت سر بگذاریم.»

رضوی ادامه داد : «برای نرگس این فیلم هم می‌توان آینده خوبی تصویر کرد. همان‌طور که یکی از ویژگی‌های کارهای رخشان بنی‌اعتماد علیرغم تلخی که دارد، امید است و ناامیدی چیزی است که در فیلم‌های این فیلمساز کمتر دیده می‌شود، اما این که چرا این فیلم نامش «نرگس» است، شاید خانم بنی‌اعتماد توضیح بهتری داشته باشند، ولی به نظر من به این دلیل است که او تنها نقطه مثبت قصه است و تنها جای امیدواری همین نرگس است.»

رضوی گفت: «من درخانواده‌ای‌ بزرگ شدم که به کلمات اهمیت می‌دادند و همیشه تاکید می‌کردند که باید اشعار حافظ را حفظ کنم، بنابراین شکل صحبت کردن من به درد شخصیت نرگس نمی‌خورد. به همین دلیل به توصیه خانم بنی‌اعتماد به مدت یک ماه دیالوگ‌ها را ضبط می‌کردم و دوباره می‌شنیدم؛ بازیگری برای من همین است.»

او در انتها خاطرنشان کرد : «ما پیش از شروع کار، جلسات دورخوانی و تمرین تئاتری داشتیم. این اتفاقی است که برای بسیاری از افراد عجیب است، اما آن زمان برای ما عجیب نبود.»